Tuesday, March 29, 2016

බ්ලොග් සම්මාන උලෙල

ඇත්තෙන්ම බ්ලොග් සම්මාන ගැන මට මුලින් තිබුනේ දැඩි ඍනාත්මක අදහසකි. මෙය බ්ලොග් කලාවෙහි විනාශයට හේතුවනු ඇතැයි දැඩිව විශ්වාස කලෙමි. එහෙත් මගේ එම අදහස් වෙනස් වී ඇත. අප සැමදාම එකම මතයක සිටිය යුතු නැත. එසේම අප දරන බොහෝ මත වැරදි විය හැක. මන්ද අප අපේය කියා සිතන අදහස් ඇත්තෙන්ම වෙනත් අය පැටවූ හෝ අපට ලැබුන සීමිත මූලාශ්‍ර මත පදනම් වන බැවිනි.

රසික  වෘත්තිමය නොවන හැසිරීමක් ගැන අදහසක් දක්වා තිබිනි. එහිම රසික සමග පැරා සමග කතා කිරීමට සමහරුන් බියවූ බවද කියා තිබුනි. එය නම් ඇත්තකි. අපේ සමාජය බියපත් ගැත්තන්ගෙන් බහුලය. ගුටි කෑම නතරවූ සැනින් පටන්ගන්නෙ අනෙකාට තැලීමටය. (මෙය මා අහුලා ගත්තේ ඉෂාක් බශෙවිස් සිංගර්ගේ පොතකිනි.)කෙනෙක් සමග මුහුන දී කතා කරන්නට බිය අය ද සිටිති.මේ තත්වය ඇතිවුනේ කුඩා කල සිටම වන්දන් කිරීම නිසාය. ගුරුවරුන්ට පූජකයන්ට ආරක්ෂක අංශවල අයට ගරු කිරීමේ පුරුද්දක් ඇත.මෙය අනවශ්‍ය දෙයක්ය යනු මගේ හැගීමයි. මෙසේ ගරුකරන අයම තමන්ට වඩා දුර්වල අයෙක් දුටු විගස හිංසා කරන්නට පෙලබෙයි. අපට හුරු  පීඩක පීඩිත සම්ප්‍රදායක් මිස ඉගැලිටේරියන් සම්ප්‍රදායක් නොවේ.අපේ රටවලට ගැලපෙන්නේ රජවරුය.වැද නමස්කාරකරන්නන් බහුල බැවිනි.එසේම කෙනෙකුට හොද හෝ නරක යැයි සහතික දීමටද ඉක්මන් නොවිය යුතුය. සුදු කලු චරිත නැත ඇත්තේ අලු චරිතය.

වත්මන් රජය  මෙම වන්දනාමාන සංස්කෘතියට අනුග්‍රහයක් නොදක්වන බව මගේ මතයයි. මම නම් විශ්වාස කරන්නේ අප වන්දනාමාන කල යුත්තේ දෙමවුපියන්ට පමනක් බවය. බල්ලට පූසට වදින සම්ප්‍රදාය විහිලුවකි. පසුගිය රජය මෙම වන්දනාමාන සංස්කෘතිය හැදියාවක් ලෙස ප්‍රවර්ධනය කලේය.එහි අවසන් අරමුන රජුට නමස්කාර කිරීමයි ඉන්පසු රජපවුලේ සියලු නොපනත්කම් ඉවසීමයි.පවුලේ අය හැරුන විට සෙසු සියලුම මිනිසුන් හා තිබෙන්නේ ආර්ථික හා නීතිමය සම්බන්ධකම්ය.තමනට වඩා ඉහල නිළධාරීන්ට රාජකාරිමය වශයෙන් අවනත වීම වෙනම දෙයකි.

මිනිසුන්ට අනවශ්‍ය ගරු කිරීම් නොකල යුතුබව මට උදාහරන මගින් ඉගැන්වූයේ චීවරධාරීන්ය.  මොවුන් ඕනෑම කඩප්පුලිකමක් කර සිවුරේ සැගවෙති. සමාජය මොවුන් ගේ වැරදි හෙලා නොදකින්නේ මේ අපූරු වස්ත්‍රයේ ආනුභාවයෙනි.ඔබ කෙනෙකුට අනවශ්‍ය ගරුකිරීම් කරන්නේනම් ඔහුගේ හැම නොපනත්කමක්ම ඉවසීමට සිත හදා ගත යුතුය.ගෞරවය දිය යුත්තේ ක්‍රියාවටය පුද්ගලයාට නොවේ.

සමානාත්මතාව පිලිබද  ධර්මතා අපේ වැනි ආසියානු සමාජයන්ට හුරු කිරීම ඉතා අසීරුය.ඇත්තෙන්ම නියම සමානාත්මතාවය බිහිවන්නේ අනාගතයේදී තාක්ශනය තුලින් බව මම විශ්වාස කරමි.තාක්ශනය තුලින් මිනිසාගේ හැකියාවන් ට යම් සීමිත බවක් ලබාදුන් දිනක නියම සමානාත්මතා සමාජය බිහිවනු ඇත.

රසික හා පැරා දෙදෙනාම බ්ලොග් ලෝකයේ අති දක්ෂයෝය .එහි විවාදයක් නැත. එහෙත් ඔවුන් පොරවල් කර ඔවුන්ට වන්දනාමාන කිරීම ඔවුන්ට කරන අසාධාරනයකි.එයින් සිදුවන්නේ බ්ලොග් ලෝකයේ පූජක සංස්ථාවක් බිහිවීමයි. මානව ඉතිහාසයේ සමහර මිනිසුන් පොරවල් කර ඔවුන් වටා පුදපූජා සහිත ආගමික සංස්ථා ගොඩ නැගුන බව අප දනිමු. දේවාල සාදා දෙවි දේවතාවුන් ලෙස අදහන්නේද රසිකලා පැරාල මාතලන්ලා  වැනි මිනිසුන්මය.

තමන්ට වඩා දක්ෂතා තිබූ මිනිසුන් මියගිය පසු ඔවුන්ගේ ආත්ම  ජීවත්වන්නවුන්ට වඩා බලවත් කර පිහිට පතන්නට හුරු වූහ.කාලය සමග මෙම චරිත අත්භූත චරිත බවට පත්විය.මෙම සම්ප්‍රදාය දිගටම ගියානම් රසික ඔසී රටේ සිට ගුවන් මගින් මෙහි ආවා කියා ලිවීම රසිකට කරන මදිකමක් ලෙස සාහිත්‍යකරුවා විසින් සලකා රසික එර්දියෙන්  බ්ලොග් සම්මාන උලෙලට ආ බව ලියා තබනු ඇත.

බ්ලොග් ලිවීමේ වටිනාකම මෙම බ්ලොග් උලෙලින් මොනවට පැහැදිලි විය. එනම් බ්ලොග්කරුවන් ලියන දේ අප සිතනවාට වඩා ඵලදායී ලෙස සමාජගත වන බවයි .කොමෙන්ට් තුලින් කැපී කෙටී ඔපමට්ටම් වී වඩා සුන්දර මානික්‍යයක් බවට පත්වන බ්ලොග් ලිපිය සමාජයේ හැම තරාතිරමකම අය කියවන බවයි. මෙම ක්‍රමය අතීතයේද තිබිනිනම් උතුරේ තිස් අවුරුදු යුද්ධය හා දකුනේ කැරලිද  මගහරවාගත හැකිවනු ඇත.

එසේම බ්ලොග්වල අධිපති මතවාද නැත. අධ්‍යාපනයෙන් වැඩක් නෑ පක්ෂය දෙන අධ්‍යාපනය යි නියම අධ්‍යාපනය. අප එකත්පස්ව එය හැදෑරීමත්  විනය රැකීමත් පමනයි අවශ්‍ය " වැනි ත්‍රස්තවාදී රාමු බ්ලොග් ලෝකයේ නැත. එහි ඕනෑම මතයක් ප්‍රශ්න කල හැක. බ්ලොග් ලියන සියල්ලෝම සමානයෝය

අවසාන වශයෙන් බ්ලොග් ලිවීම ගැනද යමක් කිව යුතුය. පිස්සුවෙන් මෙන් බ්ලොග් ලියන්න හෝ බලන්න ගියොත්නම් වැඩිකලක් බ්ලොග් කෙරුවාව කල නොහැක. බ්ලොග් ලිවීම හා කියවීම කල යුත්තේ තම සතුට උදෙසාය.කොමෙන්ට් කල යුත්තේ එය අවශ්‍යම යැයි හැගෙන විට පමනි. මෙම කාරනයද බොහෝ බ්ලොග්කරුවන් තේරුම් ගෙන ඇත.


ඒ එස් (ආදි සිසුන් )ලා හා අයි එස් ලා. පාසල්වල ආදිසිසු ත්‍රස්තවාදීන්

 වෘත්තීය බ්ලොග්කරු අජිත් පැරකුම් අපූරු ලිපියක් ලියා ඇත. අජිත් පැරකුම් යනු මීලග බ්ලොග් සම්මාන උලෙලේ හොදම බ්ලොගයට හිමි සම්මානය ලබන්නායි.එය අනාවැකියකි.


බලන්න ඔහු කියන්න ඇති දේ නිසි ලෙස කියා ඇති අයුරු.

ආදි ශිෂ්‍යයන්ට පාසලට පරිත්‍යාගයක් කිරීමට කැමැත්තක් තිබේ නම් එසේ කිරීම වෙන ම කාරණයකි. එහෙත්, එම පරිත්‍යාගය භාර ගත යුත්තේ කොන්දේසි මත ය. එම පරිත්‍යාගයේ මුවාවෙන් පාසලේ අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට මැදිහත් වීමට ඉඩ නො දිය යුතු ය. අද වන විට ආදි ශිෂ්‍ය සංගම් පාසල් තුළ විශාල වශයෙන් ව්‍යාපාරවල යෙදී සිටියි.//

පාසල්වලට අවශ්‍ය වියදම් අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුව විසින් ලබා දිය යුතු ය. පාසල් වැඩ කළ යුත්තේ එම වියදම් සීමාව තුළ ය. ඉන් එහා පාසල් හදන්නට විදුහල්පතිවරුන් දැගලිය යුතු නැත. විදුහල්පතිවරුන් අරමුදල් සම්මාදමේ යාම වහා ම නැවැත්විය යුතු ය.

මෙවැනි තත්වයන් ඇති වන්නේ විදුහල්පතිවරුන් අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුවේ උපදෙස් මත නොව, ආදි ශිෂ්‍ය සංගම්වල උවමනාවන් මත කටයුතු කරන්නට යාම නිසා ය. //



පාසල්වාදය ත්‍රස්තවාදයටත් වඩා භයානක බව ඔහු කියා ඇත. ගාල්ල සවුත්ලන්ඩ් සිදුවීමේදී ආදිසිසුවියන් සිසුවියකට පහරදීම ඔහු ගෙන හැර දක්වා තිබිනි. ආදි සිසුන් යනු බොහෝ පාසල් මෙහෙයවන්නන්ය. ඇත්තෙන්ම බොහෝ දෙනාට පාසල යනු සුදුසුකම් නැතිව රැකියාවට යන මගකි. වැඩ කරන තැන අයුතු ප්‍රයෝජන ලැබීමට මගකි. බොහෝ ප්‍රසිද්ධ පාසල් පාලනය කරන්නේ මෙම ත්‍රස්තවාදීන්ය. ආදි ශිෂ්‍ය කෝටාව තුලින් ඔවුන් ඊලග පරම්පරාවද මෙම පාසලට දමාගෙන පාසල  බමුනාගේ පූන නූල කරගෙන ඇත.


මචන් අපි එක ඉස්කෝලෙනෙ කියා ඕනම බලුවැඩක් කරගනී. මෙසේ බලු නිකායවල් ගනනාවක් මේ රටේ ඇත. ඉන් එකකට හෝ අයත් වීම මහත්ඵල මහානිසංස ලැබෙන්නකි.ප්‍රයිවෙට් සෙක්ටර් එකේ ඉන්ටවීව් වලදී පාසලට ලකුනු 50 ක් වත් ලැබේ. පාසල උඩ දාගෙන ඉන්නෙ ඔය වගෙ හොර පාරවල් නිසාය. හොරකමකට මාට්ටුවුනත් ලොකු තැන්වල ඉන්නෙ එක ඉස්කෝලෙ එවුන්ය. මේ චාන්ස් එක ගමේ හොරපොල් කඩන එකාට නැත. මහා පරිමාන වංචාවල යෙදුන උන් බේරෙන්නේ මේ පාසල් මාතාවගෙ අම්මගෙ රෙද්ද නිසාය.


ජාතිවාදය හා ආගම්වාදය හා පක්ෂවාදයටත් වඩා ලංකාවේ ජනයා දරුනුවටම ගිලී සිටින්නේ පාසල්වාදයේය. ලොකු පාසල් වල ආදි සිසුන් හා කාර්යන් අතර වෙනස  කාරයන් එලිපිට සිය ම්ලේච්ඡත්වය පෙන්වීමයි.


අබු බකර් අල් බැග්දාදි ඉරාකයේ හා සිරියාවේ සටන් කරයි.ඒ ඔහු ගිලී ඇථි අන්ත ගෝත්‍රිකත්වයක් නිසාය. ආදිසිසුන් පාසල් මාතාවක් වෙනුවෙන් මැරෙන්න දගලන්නේද ඊටම සමාන ගෝත්‍රිකත්වයක් නිසාය. බැග්ඩෑඩිටත් ලංකාවේ ආදි සිසුන්ටත් වෙන වෙනම ජාවාරම් ඇත.

 මටනම් පාසල වගේ වගක් නැත. මා බැදීම් බොහෝ දුරට අඩුකරගෙන සිටින බැවිනි. මට රෝයල් ගිය එකාත් ආනන්දෙට ගිය එකාත්  සෙන් තෝමස් ගිය එකාත් හින්දු කොලෙජ් ගිය එකාත් සහීරාවට ගිය එක්කාත්  මහමූකලානෙ කනිෂ්ටෙට ගිය එකාත් එකය. දැනුම සෙවීමට ඇති මාවත් ගනනාවකින් එකකි පාසල. එහෙත් ඇතැම් එකාලාට පාසල අම්මගෙ රෙද්ද වී ඇත. 

දිනක් මිතුරෙක් ඔහුගේ ෆෝන් එකේ තිබූ ඔහුගේ පෝස්ට් එකක් පෙන්වා මේ කොහෙදැයි ඇසීය. මට කොතරම් කල්පනා කලත් මතක් කරගන්න  බැරිවිය.

"ම්හ්හු බෑ"

අපේ ඉස්කෝලෙ ඔහු බැරිම තැන කීවේය.

දැන් හැමතැනම ගොඩනැගිලි ඉදිකර විශාල විපර්යාසයකට බදුන් කර තිබූ පාසලට මා කලෙකින් ගොඩ වැදුනේ නැත.මට පාසල ගැන මහලොකු හැගීමක්ද නැත. එහෙත් රටේ බහුතරය එසේ නොවේ. පාසල වෙනුවෙන් මරාගෙන මැරෙන්නට සූදානම්ය.

පාසල් වාදය ගැන අපූරු ලිපියක් ජේමිස් බන්ඩා ලියා තිබිනි.ජේමිස් බන්ඩා යනු බ්ලොග් ලියන්නන් අතර සිටින ප්‍රගතිශීලියෙකි.අලුත් විදියට සිතන්නෙකි.ඔහු පාසල්වාදියෙක් නොවේ.ලිපියේ තිබුනේ වෙනත් ඕනෑම දෙයකදී සන්සුන් වන බන්ඩගෙ මිතුරෙක් පාසල යන වදන ඇසෙනවිටම මාරාවේශ වන කතාවකි.


ඇත්තටම කුමක්ද මෙයට හේතුව. බන්ඩා අපූරු හේතු දක්වා තිබිනි.පොඩිකාලෙ සිටම සම්ප්‍රදායන් ,චාරීත්‍ර,හැසිරීම් ආදිය තුලින් වෙනස් අනන්‍යතාවයක් ලබා දෙයි.තමන් සෙස්සන්ට වඩා වෙනස් බවත් උසස් බවත් යටිසිතට කාවද්දයි.පාසල් පාසල් අතර ගුටි කෙලිවලින් මෙය ශක්තිමත්වේ. පුද්ගලයාගේ මුලු ලොවම පාසල වටා බ්‍රමනය වන බව ඒත්තු ගන්වයි.

පාසලෙන් ඉවත් වූ පසු රැකියාවක් ලබාගැනීමේදී පාසල් සබදතා ප්‍රයෝජනවත්ය.සමහර කොම්පැනිද  ආදිශිෂ්‍යයන්ට තිබේ. ඒ හැර සමාජ සබදතා වලදී මෙම පාසල් ජාලවල සාමාජිකයෙක් වීම ආරක්ෂාවට හා පැවැත්මට හොදය. එනයින් පාසල යනු එක්තරා කුලයකි.

පාසල්වාදය යනු අධිපතිවාදයකි. ලොකු ඉස්කෝල තිබෙන්නේ පොඩි ඉස්කෝල තිබෙන නිසාය. ලොකු ඉස්කෝලවල අය ලොකු වන්නෙ පොඩි ඉස්කෝලවලට සාපේක්ෂවය.

ගෝත්‍රවලට බෙදී සිටින්නේ අපගේ හීනමානය නිසාය. අනුන් ගැන ඇති බය නිසාය.ලොකු ඉස්කෝලකාරයෝ වෙනත් ලොකු අය සමග තරගයකි. පොඩි එවුන් ඉදිරියේ ලොකුකම දැම්මද ආගමික වශයෙන් වෙනස් ලොකු ඉස්කෝල සමග තරගයක් ඇත. මෙහෙම ඉස්කෝලවල ආගම්වාදය ඇවිස්සීම නිරතුරුව සිදුවේ.චන්ද්‍රිකා යුගයේ දී ප්‍රශ්නයක් ආ විට  මේක අපේ පොදු ප්‍රශ්නයක් යැයි ඔවුන් කීහ.නෑ නෑ මේක පොදු නෑ ඔහෙලගෙ ප්‍රශ්නයක් කියා අප කිව යුතු වෙමු.

දෙදෙනෙක් පාරේ යනවිට මුදල් පසුම්බියක් වැටී තිබී එකෙක් අහුලා ගත්තේය. එය තමන්ට තනිවම අයිති බව කියමින් ඔජවඩමින් යන විට අයිතිකාරයා අසුපිට කසයක්ද රැගෙන ඔවුන් ඉදිරියට ආ පසු මේ පසුම්බිය අපි දෙන්න අහුලගත්ත නේදැයි අහුලගත් එකා අනෙකා දෙස බලමින්වෙව්ලමින් කීවේය. එවිට අනෙකා දැන්ද අපි ව මතක් වුනේ කලින් මමය මාගේය සින්දුව නේද කීවෙ. දැන් ඔයා තනිවම බේරගන්න කියා ආපසු ගියේය.

මම නම් සිතන්නෙ කිසිම කෙනෙකුට විශේෂත්වයක් නොදැක්විය යුතු බවය. සැම  දෙනාම කරන්නෙ සෙසු සමාජය වෙනුවෙන් සිය භූමිකාවයි. එහි උසස් පහත්කම් නැත.


වියපත්වූවන් පවා පාසල් ගැන කියමින් රන්ඩුකරගැනීමෙන් අප තුල ඇති පුංචිකම ඉස්මතුවේ.

Thursday, March 24, 2016

මේ රටේ තිබූ නරකම ආන්ඩුව මොකක්ද

මේ මම නිකම් ඉන්නවිට නිකමට සිතුන කල්පනාවකි. මේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරක් දෙනවිට අගතිගාමී වීම වැලක්විය නොහැක. ඒ නිර්නායක සම්බන්ධවය. මම මෙහිදී සැලකිල්ලට ගන්න නිර්නායක මගේම ඒවා වේ. මෙහිදී 1947 ඩී එස් ගේ සිට වත්මන් ආන්ඩුව දක්වා සියළු ආන්ඩු සැලකිල්ලට ගැනේ.

ඥාති සංග්‍රහය

මාධ්‍ය මර්ධනය

දරදඩු නීති

රජයේ ප්‍රතිපත්ති නිසා ජනතාවට සිදුවන පීඩනය

නීතිය අවනීතිය වීම

දූෂනය

අවපාලනය

යන කාරනායි.

සංවර්ධන දැක්මක් නොවීම

මෙම නිර්නායක ඔස්සේ විවිධ ආන්ඩුවලට ලකුනු  දුන්නෙමි.ඉහලම ලකුනු ලබා නරකම ආන්ඩුව වුනේ 1970 1977 සමගි පෙරමුනු රජයයි.ලංකාවේ මෙතෙක් තිබූ ආන්ඩු වලින් නරකම ආන්ඩුව ලෙස කිරුළු පලදින්නට සිරිමාවෝ රජයට අවස්ථාව ලැබුන හැටිද සැකෙවින් කියන්නම්.

එම රජය ඥාති සංග්‍රහය අතින් දෙවෙනි වන්නෙ මහින්ද රජයට පමනි. මෙම නිර්නායකය සදහා වැඩිම ලකුනු ලැබුවේ මහින්ද රජයයි.

රජයේ ගුවන් විදුලිය රජයේ හොරනෑවක් විය. එකල විරුද්ධ මටහ්යකට ඉඩ තිබුනේ පත්තරවලය. ඒ දහසක් ගැහැට මැදයි.

එකල තිබූ දරදඩු නීති අනුව පිකටින් එකක් කලත් දේපොල රාජසන්තක වන තරම්ය. රජයට ඕනෑම විරෝධයක් තහනම් කර ජීවිතාන්තය දක්වාම හිරේ දැමිය හැකි විය. මෙම මර්ධනය උරුම වුනේ සමාජවාදී රටවල පැවති ක්‍රමයෙනි.

එම රජයේ සංවෘත ප්‍රතිපත්ති නිසා පෝලිම් යුගයක් ඇති විය.

නීතිය ක්‍රියාත්මක වීම අතින් දුප්පතුන්ට අයුක්තියක් විය. දූෂනය ට හොදම උදාහරනය වුනේ සමූපකාරයයි. මෙම නිර්නායකය සදහාද වැඩිම ලකුනු මහින්ද රජයටයි.

දේශීය කර්මාන්ත රැකීමත් මඤ්ඤොක්ක සිටවීමත් යනු සංවර්ධනය නොවේ. නිෂ්පාදන ආර්ථිකයක් ගොඩ නංවා විදේශවෙලදපොල ජයගැනීම මිස මඤ්ඤොක්කා සිටවීමෙන් පමනක් රටක් ගොඩ ගත නොහැක.

Wednesday, March 23, 2016

89 කැරැල්ල හා භීෂනය වැන්නක් යලි ඇති නොවීමට නම්

නොකී කතා බ්ලොග් එකේ පලවූ ලිපියක් නිසා අලුත් සංවාදයකට පැටලෙන්නට සිදුවිය. නොකී කතා ලිපිය පාදක කරගෙන ඉයන් අගනා ලිපියක් ලියා තිබිනි.

88 සිදුවීම් ගැන 1990 න් පසු උපන් අය නොදන්නා නිසාත් එවැන්නක් මෙරට නොව ලොව කිසිම රටක යලි සිදුනොවිය යුතු නිසාත් ඒවා ගැන කතා කිරීම ප්‍රයෝජනවත්ය. මෙහිදී ජවිපෙ මෙම යුගය දකින්නේ සිය අහිමි විප්ලවය සිදුවූ යුගය ලෙසයි ජවිපෙ මිනීමරුවෝ ජවිපෙට පිලිම නෙලා නැති විරුවෝය.ඔවුන් වෙනුවෙන් මිහිකත දෙස් දෙනවාලු. එවකට පැවති රජයට අනුව ඉතා සාධාරනව පැවති ආන්ඩුව අවි බලයෙන් පෙරලන්නට තැත් කල කඩාකප්පල්කාරීන් වීර හමුදාව හා පොලීසිය විසින් යුක්තියුක්ත ලෙස මර්ධනය කර ඇත.

එහෙත් මේ දෙපැත්තටම නැතිව සමබරව කතා කරමු.මේ යුගය වනවිට උතුර ගිනිඇවිලෙමින් තිබිනි.රජයේ හමුදා උතුරේ දෙමල සන්නද්ධ සංවිධාන සමග යුධ වැදී සිටියහ.මෙම සන්නද්ධ සංවිධානවලට ඉන්දියානු සහාය ඍජුවම ලැබීම ලොකුම ප්‍රශ්නයකි. ජේ ආර්ට උතුරේ සටන ජයගන්නට බැරිවුනේත් මහින්දට හැකිවුනේත් මහින්දගේ අමුතු මෙව්වා එකක් නොව 1988 සහ 2009 ජාත්‍යාන්තර තත්වයේ මෙම වෙනසයි. ජේ ආර් යනු මෙරට සිටි බුද්ධිමත්ම පාලකයෙකි.ඔහුට දැක්මක් තිබිනි. රට විවෘත කිරීම , පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල, කර්මාන්ත කලාප හා මහවැලිය ආදිය තුලින් හොද ආරම්භයක් ලබා දී තිබිනි. එහෙත් උතුරේ කොටිත් දකුනේ ජෙප්පෝත් ඔහුට ඔහුගේ ගමන යන්නට ඉඩ නොදුන්හ.ලලිත් ඇතුලත්මුදලි,ගාමිනී දිසානායක ,රනිල් වික්‍රමසිංහ වැනි දක්ශ ඇමතිවරු සිටීම ඔහු ලද අනෙක් භාග්‍යයයි. එහෙත් රටේ අවාසනාවට සියල්ල අවුල් විය. ජේ ආර් කලේ දකුනු කොරියාවේ,සිංගප්පූරුවේ, තායිවානයේ හොන්කොන් වල කල දෙයයි. එනම් ආර්ථික සංවර්ධනය වෙනුවෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රීය වටිනාකම් කැප කිරීමයි. එයට වැරදියි කියන්නට බැරිය.

උතුරේ ක්‍රමයට දකුනෙත් සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයක් කල යුතුය යන අදහස ඇතැම් වාමාංශික කන්ඩායම් වල තිබිනි. මේ අදහස මුලින්ම සංවාදයට බදුන් කලේ මහජන පක්ෂයයි. ජවිපෙට කවදත් යටිබිම්ගත දේශපාලනයක් තිබිනි. ඔවුන්ට අවශ්‍ය කලේ උතුරු කොරියාවේ,චීනයේ ,සෝවියට් දේශයේ වැනි පාලන ක්‍රමයක් මෙරට ස්ථාපිත කිරීමයි.ඔවුන්ට හිතකර චින්තන සම්ප්‍රදායක් තරුනයන් අතර තිබූ අතර ගොර්බශොෆ් ගේ ප්‍රතිසංස්කරන තව වසර දෙකක් කලින් සිදුවුනානම් 89 භීෂන සමය මේ රටේ උදා නොවන්නට තිබිනි. ජවිපෙ යනු කැරැල්ලකට හේතු සොයමින් වටපිට ගිය වෘකයෙකි. එල් ටී ටී ඊය ටී එන් ඒ එක ආවරනයක් ලෙස තබාගත් ලෙස ශ්‍රීලනිපය ආවරනයක් ලෙස තබාගැනීම සැලසුම විය.

1987 ඉන්දියානු සාම ගිවිසුම අඩන්නට සිටි එකාට ඇගිල්ලෙන් ඇනීමක් විය. මේ වන විටත් යුධ සූදානමක සිටි ජවිපෙ සිවිල් නීති කැඩීමේ ව්‍යාපාරයක් පටන් ගත්තේය. ඒ අතර එජාප ක්‍රියාකාරීන් ඝාතනය, ඇදිරි නීතිය දැමීම බස් ගිනිතැබීමද කලහ.දෙවන කැරැල්ලේ ජවිපෙ උපාය මාර්ගය වුනේ ජනතාව බියවැද්දීමයි. ජනතාව ජවිපෙට බියෙන් බිරාන්ත වී සිටියහ. ආන්ඩුවේ ඇදිරිනීතිය කැඩුවේ බඩගින්නට ඇදිරිනීතිය දාන්නෙ කොහොමද කියා අසමිනි. හැබැයි ජවිපෙ ඇදිරිනීතිය දා මිනිස්සු බඩගින්නටද ඇදිරිනීතිය දැමූහ. මෙම බිය ඇතිකලේ කුරිරු දඩුවම් හා ඝාතන තුලිනි.

ජවිපෙ මිනීමැරුම් අතිශයින්ම ම්ලේච්ඡ විය. සිය සතුරන් මරන ලද්දේ පවුලේ අය ඉදිරිපිටදීය. ඔවුන් කල එකම වරද තම කැමැත්ත පරිදි දේශපාලන පක්ශයක ක්‍රියාකාරී දේශපාලනය කිරීමයි.නැතිනම් ජවිපෙ ඇදිර්නීතිය දා කඩය ඇරීමයි. ජවිපෙ බලහත්කාරී උද්ඝෝෂනවලට නොයාමයි.නැතහොත් තහනම නොතකා කුප්පි ලාම්පුව දැල්වීමයි.පක්ෂයේ අන පරිදි ඕනෑම කෙනෙක් මරන්නට සූදාන පාක්ෂිකයෙක් නිර්මානය කල සැටි අපූරුය. එසේම මරන ලද අයගේ අවසන් කටයුතු කල යුතු වුනේද ජවිපෙට අවශ්‍ය ලෙසය. එනම් දනහිසෙන් පහලට ගෙන යා යුතුය. මෙම නියෝගයට අවනත නොවුනොත් මල සිරුර ගොඩ ගෙන මිදුලට දමනු ලැබේ.


උතුරේ කැරැල්ලක් තියන වෙලාවක දකුන ගිනි අවුලමින් ජවිපෙ කල භයානක සෙල්ලම නැවැත්විය යුතුවිය. එසේම මෙම ජවිපෙ සාමාජිකයන් පිස්සු බල්ලන් නිසා පිස්සු බල්ලන්ට සලකන ආකාරයෙන් ඔවුනටද සැලකීම සුදුසුය. බැරිවෙලාවත් ජවිපෙ බලයට ආවානම් ලංකාව තවත් උතුරු කොරියාවක් වනු ඇත. ජවිපෙ සාමාජිකයාට මිනීමරනව කියන්නෙ අමුදුන්කොල කනව වගෙ වැඩකි.පක්ෂයට විරුද්ධ  කාටත් මරනයයි.ජනතාව යනු කිසිත් නොදත් දැනුවත් කලයුතු අහිංසකයන්ය. ජනතාවගේ හිස මටහ් සිට පක්ෂය මගපෙන්වනු ලැබේ. ජවිපෙ ආන්ඩුවක් 89 දි ආවානම් එතනින් එහාට ලියන්නට දෙයක් නැත. හිතන විටත් හිරිගඩු පිපේ.

දැන් කැරැල්ල මර්ධනය කලයුතුය යන තැනට අපි ඇවිත් ඇත. මුලු රටම අකර්මන්‍ය වී ගෙදරින් එලියට බහින්න බැරි වාතාවරනයක් තිබිනි. රජයේ වගකීම මෙය මර්ධනය කර සාමය ඇතිකිරීමයි.ප්‍රශ්නය ඇත්තේ මර්ධනය කල ආකාරයේය.

1988 දී ජේ ආර්ගේ අවසන් කාලයේදී මර්ධන අනපනත් ගෙන ආ අතර එහිදී වැරදි ගනනාවකට හදිසි තත්ව යටතේ මරන දඩුවම නියම කර තිබිනි.තුවක්කුවක් එල්ලකර තර්ජනය කිරීමද මරන දඩුවම ලැබීමේ වරදකි.අවාසනාවට ජේ ආර් යුගය නිමා විය. ඉන්පසු මේ අනපනත් ගැන කතාවක් නොවීය.ඕනෑම කෙනෙක් මරන්නට හමුදාවට පොලීසියට බලය ලැබුනේ ඉන් පසුය.

පිස්සු බල්ලන් පිරිසක් කලබල කරනවානම් කල යුත්තේ එම පිස්සු බල්ලන් හදුනාගෙන සුවකල නොහැකි උන් වෙන් කරගෙන උන්ට නීත්‍යානුකූලව මරන දඩුවම දීමයි. පිස්සු බල්ලන් හදුනාගැනීමේදී ගෝනි බිල්ලන් භාවිතා කිරීම සුදුසුය.නිවෙස් වලටපැන අත් අඩංගුවට ගත්තට කමක් නැත.

නමුත් මේ සියල්ලෝම කෙටි නඩුවිභාග්යකට යොමු කල යුතුය. ඔවුන් කර ඇති වැරදි සොයාගෙන සාක්ෂි සහිතව ඔප්පු වූ පසු නීත්‍යානුකූලව මරන දඩුවම දිය යුතුය. මෙම ක්‍රියාවලිය ඉඩම් නඩු මෙන් දිග් ගස්සෙන එකක් නොවේ. එසේම සාමාන්ය උසාවියකදී විත්තිකරුට හිමි වරප්‍රසාදහ නොලැබේ. විත්තිකරු වෙනුවෙන් නීතීඥයන් පෙනී සිටීම අවශ්‍ය නැත. අධිකරන මන්ඩලය ,විත්තිකරු හා චෝදකයන් ප්‍රමානවත්ය. මෙහිදී විත්තිකරුට එරෙහි සාක්ෂි ඉදිරිපත් කරනු ලැබේ. සාක්ෂිකරුවන් ගේ ආරක්ෂාව සදහා ද ක්‍රියාමාර්ග ගැනේ.

මෙම ක්‍රියාවලිය තුල අහිංසකයන් සැකයට භාජනය වීම වැලැක්විය නොහැක. අභියාචනා ද නැති නිසා කරන්න දෙයක් නැත. එහෙත් මේ තුලින් සැබෑ කැරලිකරුවන්ට පමනක් දඩුවම් දිය හැක. පිස්සු බල්ලන් මර්ධනය කියා ලව දෙව නැතිව බල්ලන් මැරීමේ ක්‍රමයක් නොවේ. අපි නම් ඒ කාලෙ පොඩි නිසා ජීවිත අවදානමක් නොතිබිනි. නමුත් සියලුම තරුනයන් සිටියේ ජිප් සද්දයක් ඇසුනොත් දුවන්න බලාගෙනය.

වරදකරුවන්ට මරන දඩුවම දීමද කටු කම්බි බැස්සීම ,ඇස් ගැලවීම හම ගැසීම ,පනපිටින් පිලිස්සීම වැනි ක්‍රම නොව වෙඩි තැබීම වැනි ශිෂ්ට ක්‍රමයකින් කල හැක.

නිකම් සිතන්න සේයා සිදුවීමට දඩුවම් දීම පොලීසියට බාර දුනානම් අඩුගානෙ 20 ක් වත් මරයි.

ගාමිනී දිසානායක එදා නුවර සිට කොලබට එනවිට එක දිගට මිනී ය. ඔහුට වාහනය පාලනය කරගැනීමටත් බැරි වුනාලු. කෙලින්ම ගොස් එවකට රාජ්ය නායකයාට කීවේ මේ ක්‍රමයෙන් නම් මෙය පාලනය කල නොහකි බවයි.ලලිත් ගාමිනී වැනි ශිෂ්ට මිනිසුන් එජාප තීරන ගැනීමේ ක්‍රියාවලියෙන් බැහැර වී තිබිනි.ඒ වෙනුවට සිදුවුනේ කිසිම වගවිභගයක් නැති පොලිස් හමුදා දඩ බල්ලන් මුදාහැරීමයි.අහිංසකයන් 20 කට එක ජේවීපීකාරයෙක් ලෙස ඝාතන සිදුවිය.අහිංසකයො 20 ක් මැරිල එතන එක ජේවීපීකාරයෙක් සිටියම ඇති යන්න ස්ලෝගන් එක විය.හමුදාවට පොලීසියට  කැමති ඕනෑම කෙනෙක් ඕනෑම මොහොතක මැරිය හැකි විය. ජවිපෙ මර්ධනයෙන් පසුද මිනීමැරීම් නතර නොවීය. රිචඩ් සොයිසා මලේ රටේ සාමය පැවති කාලයේය.රන්ජන් ගේ මරනයත් සමග රටේ පවති භීෂනය අවසන් විය.

විදේශීය රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන පැමින හමුදාවට් පොලීසියට වැඩමුලු පවත්වා ඔවුන් කූල් ඩවුන් කලත් සම්පූර්නයෙන්ම තත්වය යහපත් වුනේ ආන්ඩු පෙරලියත් සමගය. එදා පොලීසිය අද පොලීසිය මෙන් නොවේ. පාරෙ යන අයටත් ගුටිබැට දෙන කුනුහරපෙන් බනින බිහිසුනු පොලීසියකි.අත් අඩංඋවට ගන්න අය පහර දීම් වලදී මිය යාම  පුවත්පත්වලට ප්‍රවෘත්තියක්ද නොවීය.භීෂන සමයේ උරුමයක් ලෙස එය 1994 වන තුරුම පැවතුනි.

රතනපාල එරෙහිව ධර්මසිරි නඩුව පොලිස් වධහිංසා වලට එරෙහි එකල ලබාදුන් අපූරු තීන්දුවකි. මෙම තීන්දුවද ලැබුනේ ඩී බී විජේතුංග යුගයේය. (ප්‍රේමදාස යුගයේ අධිකනය ඉතා ස්වාධීන වූ බව අප දනිමු ) .සොරකමකට අත් අඩංගුවට ගත් රතනපාල නමැත්තාට රත්නපුර පොලීසියෙන් වධ දුන්නේ භීෂනකාලයේ වධදුන් අයුරිනි. කුමන හෝ හේතුවක් මත මෙය අධිකරනයට ගියේය.මෙය එකල ආන්දෝලනයක් වුනේ එහි අරුම සොබාවය නිසාය. වධදීම හා මැරීම ආරක්ෂක අංශවල අනුලංඝනීය අයිතියක් වී තිබීම නිසාය.

යළිත් 89 ක් නො එන්නට නම් සිවිල් සමාජය ශක්තිමත් විය යුතුය. තමන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නට ත්‍රස්තයන්ට ඉඩ නොදිය යුතු අතර ප්‍රචන්ඩත්වයෙන් කිසිම ප්‍රශ්නයක් විසදිය නොහැකි බව ඒත්තු ගත යුතුය. රතුපස්වල සිද්ධිය බලන්න . 89 රට ගිනිතබූ අයම මෙහිදීද මිනිස් බිලි ගෙන  එම මලමිනී වෙන්දේසි කල හැටි. මේ මෑතක පොලීසියෙන් ගුටි ගස්සගෙන නැටූ නාඩගම බලන්න.පොලීසියට ගල් ගහල පක්ෂෙ අය පස්සට යනව. පොලීසියෙන් ගුටි කෑවම ඒක නිව්ස් එකක් වෙනව. 89 දි කලෙත් මේකමයි. මෙවැනි වරත්ත දේශපාලන පක්ෂ ගැන අවධානයෙන් සිටීමද වැදගත්ය.



 ඌන පූර්නයක් කරන්න තියනවා.
විරුද්ධවාදීන් පැහැරගෙන ගොස් වධදී මරා ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රදර්ශනය කිරීම ප්‍රේමදාස රන්ජන් රජය ඊශ්‍රායලයෙන් උගත් දෙයක් බව සමහරු පවසනවා. ඒක නෙවෙයි ඇත්ත. මෙය  සිරිමාවෝ රජය ඉරාකයෙන් උගත් දෙයක්. සදාම් හුසේන් සමගි පෙරමුනු රජයේ ප්‍රධානීන් ත්‍රස්ත මර්ධනය ගැන පුහුණු කලා. 1971 දී මෙය  අත්හදා බැලුනා. නමුත් මහා පරිමානයෙන් අත්හදා බලුනෙ 1989 දී.
සදාම් හුසේන් විසින්ම එවකට ජනපති අබ්දුල් කරීම් කාසිම් ගේ කෙස් වැටියෙන් අල්ලා සිරුර ප්‍රදර්ශනය කලා.
ඉරාකයේ ශියා මුස්ලිම්වරු මෙම ක්‍රමවේදයට ගොදුරු වූ පලමු ජනතාව . නමුත් මහා පරිමානයෙන් මෙයට ගොදුරු වුනේ ශ්‍රී ලාංකිකයන්. ලොව වෙනත් සමාජයක මෙම ක්‍රමය මහා පරිමානයෙන් භාවිතා වූ බව මා අසා නැහැ.

ඉරාකයේ ශියා ජනකොටස මර්ධනයට සදාම්ට මෙම ක්‍රමය මහත්සේ ප්‍රයෝජනවත් වන්නට ඇති. සමගි පෙරමුනේ ආරක්ෂක ඇමතිවරයා පුවත්පත් සාකච්ඡාවකදී මෙම ක්‍රමය ගැන අගයීමක් කලා. විරුද්ධමතයකට කිසිම ඉඩක් නැති මේ අපූරු ක්‍රමය ඔවුන්ට 1971 දී ප්‍රයෝජනවත් වුනාලු.71 චේගුවේරලට එරෙහිව ජයකොඩි දැම්මෙ එහෙමයි.

මෙම ක්‍රමය ඉරාකයෙන් ලබාගත්තත් අපේ රටේ මහා පරිමානයෙන් භාවිතා කල නිසා වැඩි උරුමය අපිටයි.1971 දී අප මෙය මුලින්ම අත්දුටු නිසා ලොව ප්‍රථම අගමැතිනිය වූ සිරිමාවෝ මැතිනියට ගෞරවයක් ලෙස මෙය (විරුද්ධවාදීන් පැහැරගෙන ගොස් වධදී මරා ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රදර්ශනය කිරීම) සිරිමාවෝ ක්‍රමය ලෙස නම් කරමුද?

සිරිමාවෝ ක්‍රමය ප්‍රේමදාස යුගයේදී දිගුකලක් මහා පරිමානයෙන් භාවිතා කල නිසා අපේ සමාජය තෙම්පරාදු වුනා. ආන්ඩුවක් මිනීමරන එක කොයිතරම් නරකද කියන එක ගැන කාටත් අවබෝධයක් ආවා.

අලුත් හෙටක්

ඉන්ටනෙට් එකේ අපූරු මිනිසුන් සිටිති. සැබෑ ලෝකයේ දුටු පමනින් නමස්කාරයට බදුන් වන භික්ෂූන්ගේ වැරදි මෙහිදී විවේචනය වෙයි.භික්ෂූන් මතුනොව ඕනම ලොක්කෙක් සයිබරයට මායිම් නැත.

සයිබරය තුලින් සමාජ සමානාත්මතාවයක් ඇතිවීද

මටනම් සිතෙන්නේ ඒ එසේ බවයි.

සයිබරයේ ලොක්කන් නැත. හැමෝම සමානය. එසේනම් එය සැබෑ ලෝකයෙන් වෙනස් වන්නේ ඇයි

සයිබරයද ,බිම් මට්ටමද තම්මට්ටමද හරි

ඇත්තටම හරි සයිබරයයි. අප බිම් මට්ටමේදී වෙනස්කම් නිර්මානය කරගෙන සිටිමු.

අපට අනෙකාගෙන් වෙනස් වීමට චාරීත්‍ර උවමනාය,සම්ප්‍රදායන් උවමනාය, උත්සව උවමනාය,ඇදුම් පැලදුම් වල වෙනසක් උවමනාය,ඉන්න තැනේ වෙනසක් උවමනාය. අප මෙයට සංස්කෘතිය කියමු.

එහෙත් සංස්කෘතිය කියා කෙහෙල්මලක් නැත. එකිනෙකාට ඇථි බිය නිසා කල්ලි ගැසීමට අවශ්‍ය නිසා ගොඩ නගගත් විකාරය.

සයිබරයේ මේ මිනිසුන් බහුතරය වුනොත්

අන්න එදාට හද පායනු ඇත..
සයිබරයේ අලි ඇල්ලීමට එරෙහි වී බිම් මට්ටමේදී අලි පෙරහරේ ගියොත්.

එහෙමනම් හැමදාම කලුවරය.

එන්න කතා කරමු. මත ගොඩනගමු ඉන් නොනවතී බිම් මට්ටමට යමු. කිසිවෙකුට විශේෂත්වයක් නොලැබෙන ලොක්කන් නැති හැමෝම සමාන  ඒ සුන්දර ලෝකය ඉදිකරමු.

මට මේ සිතිවිල්ල ආවේ පැරාගෙ අලුත් පක්ෂය නමින් බ්ලොග් ලොව ඇතිවූ හීන් කෙදිරිය මොන හේතුවක් නිසා හෝ යලි සිහිවීමෙනි.

Tuesday, March 22, 2016

ලොකු ඉස්කෝලෙට ගිය ලොකු අය

අද මිතුරෙක් ඔහුගේ ෆෝන් එකේ තිබූ ඔහුගේ පෝස්ට් එකක් පෙන්වා මේ කොහෙදැයි ඇසීය. මට කොතරම් කල්පනා කලත් මතක් කරගන්න  බැරිවිය.

"ම්හ්හු බෑ"

අපේ ඉස්කෝලෙ ඔහු බැරිම තැන කීවේය.

දැන් හැමතැනම ගොඩනැගිලි ඉදිකර විශාල විපර්යාසයකට බදුන් කර තිබූ පාසලට මා කලෙකින් ගොඩ වැදුනේ නැත.මට පාසල ගැන මහලොකු හැගීමක්ද නැත. එහෙත් රටේ බහුතරය එසේ නොවේ. පාසල වෙනුවෙන් මරාගෙන මැරෙන්නට සූදානම්ය.

පාසල් වාදය ගැන අපූරු ලිපියක් ජේමිස් බන්ඩා ලියා තිබිනි.ජේමිස් බන්ඩා යනු බ්ලොග් ලියන්නන් අතර සිටින ප්‍රගතිශීලියෙකි.අලුත් විදියට සිතන්නෙකි.ඔහු පාසල්වාදියෙක් නොවේ.ලිපියේ තිබුනේ වෙනත් ඕනෑම දෙයකදී සන්සුන් වන බන්ඩගෙ මිතුරෙක් පාසල යන වදන ඇසෙනවිටම මාරාවේශ වන කතාවකි.


ඇත්තටම කුමක්ද මෙයට හේතුව. බන්ඩා අපූරු හේතු දක්වා තිබිනි.පොඩිකාලෙ සිටම සම්ප්‍රදායන් ,චාරීත්‍ර,හැසිරීම් ආදිය තුලින් වෙනස් අනන්‍යතාවයක් ලබා දෙයි.තමන් සෙස්සන්ට වඩා වෙනස් බවත් උසස් බවත් යටිසිතට කාවද්දයි.පාසල් පාසල් අතර ගුටි කෙලිවලින් මෙය ශක්තිමත්වේ. පුද්ගලයාගේ මුලු ලොවම පාසල වටා බ්‍රමනය වන බව ඒත්තු ගන්වයි.

පාසලෙන් ඉවත් වූ පසු රැකියාවක් ලබාගැනීමේදී පාසල් සබදතා ප්‍රයෝජනවත්ය.සමහර කොම්පැනිද  ආදිශිෂ්‍යයන්ට තිබේ. ඒ හැර සමාජ සබදතා වලදී මෙම පාසල් ජාලවල සාමාජිකයෙක් වීම ආරක්ෂාවට හා පැවැත්මට හොදය. එනයින් පාසල යනු එක්තරා කුලයකි.

පාසල්වාදය යනු අධිපතිවාදයකි. ලොකු ඉස්කෝල තිබෙන්නේ පොඩි ඉස්කෝල තිබෙන නිසාය. ලොකු ඉස්කෝලවල අය ලොකු වන්නෙ පොඩි ඉස්කෝලවලට සාපේක්ෂවය. මෙම ලොකු ඉස්කෝලවලට සාමාන්ය අයටද යාමට හැකිනිසා වෙනම පන්තියක් බිහිවී නැත.මෙම පාසල්වාදය බිදදැමිය හැක්කේ ප්‍රාථමික ,ද්විතියික හා උසස් පෙල ලෙස පාසල් වර්ගීකරනයක් තුලින් පමනි.ලොකු ලෝක සිතියමෙත් අබඇටයක් වන අපේ ජනතාවට පාසල හරහා රන්ඩු කරගන්නට තවත් මාතෘකාවක් ලබා දී ඇත.

ගෝත්‍රවලට බෙදී සිටින්නේ අපගේ හීනමානය නිසාය. අනුන් ගැන ඇති බය නිසාය.ලොකු ඉස්කෝලකාරයෝ වෙනත් ලොකු අය සමග තරගයකි. පොඩි එවුන් ඉදිරියේ ලොකුකම දැම්මද ආගමික වශයෙන් වෙනස් ලොකු ඉස්කෝල සමග තරගයක් ඇත. මෙහෙම ඉස්කෝලවල ආගම්වාදය ඇවිස්සීම නිරතුරුව සිදුවේ.චන්ද්‍රිකා යුගයේ දී ප්‍රශ්නයක් ආ විට  මේක අපේ පොදු ප්‍රශ්නයක් යැයි ඔවුන් කීහ.නෑ නෑ මේක පොදු නෑ ඔහෙලගෙ ප්‍රශ්නයක් කියා අප කිව යුතු වෙමු.

දෙදෙනෙක් පාරේ යනවිට මුදල් පසුම්බියක් වැටී තිබී එකෙක් අහුලා ගත්තේය. එය තමන්ට තනිවම අයිති බව කියමින් ඔජවඩමින් යන විට අයිතිකාරයා අසුපිට කසයක්ද රැගෙන ඔවුන් ඉදිරියට ආ පසු මේ පසුම්බිය අපි දෙන්න අහුලගත්ත නේදැයි අහුලගත් එකා අනෙකා දෙස බලමින්වෙව්ලමින් කීවේය. එවිට අනෙකා දැන්ද අපි ව මතක් වුනේ කලින් මමය මාගේය සින්දුව නේද කීවෙ. දැන් ඔයා තනිවම බේරගන්න කියා ආපසු ගියේය.

මම නම් සිතන්නෙ කිසිම කෙනෙකුට විශේෂත්වයක් නොදැක්විය යුතු බවය. සැම  දෙනාම කරන්නෙ සෙසු සමාජය වෙනුවෙන් සිය භූමිකාවයි. එහි උසස් පහත්කම් නැත.


වියපත්වූවන් පවා පාසල් ගැන කියමින් රන්ඩුකරගැනීමෙන් අප තුල ඇති පුංචිකම ඉස්මතුවේ.

Monday, March 21, 2016

ලොක්කෙක් වුනේ නැත්නම් සොරි තමයි

සෙනසුරාදා දවස ගතවුනේ පොල් අහුලන්නටය.හොරුන් විසින් නොකඩා ඉතිරිකල පොල් ටික කඩාගැනීමට කෙකිවලින් පොල් කඩන්නා ආවේ සෙනසුරාදාය. පොල් ඇහිලීම  අමාරු වැඩක් නොවුනත් මහ එපා කරපු වැඩකි. පොල් කඩන්නන් යනු වදවීගෙන යන ජනකොට්ටාසයක් නිසාත් වතුවැඩවලට කුලීකරුවන් සොයාගැනීමේ අපහසුවත් නිසා අපටද ශ්‍රමය කැපකෙරීමට සිදුවේ.ආර්ථිකය ගැන මොනවා කීවත් කුලීවැඩකට එකෙක් සොයාගැනීමත් දුෂ්කරය. තව කල් යනවිට ඉන්දියාවෙන් ආනයනය කිරීමට සිදුවේ. එක්ටා ගිවිසුම අවශ්‍යය.

අප සිටින ඉසව්වට එක් බැලගෙඩි කඩන්නෙක් සිටියේය. ඔහු අනෙක් අයට වඩා අඩු මුදලක් අය කිරීමත් ගාස්තුවට අමතරව පොල් ගෙන නොයාමත් විශේෂය. කෙකිවලින් කඩන අයද ගාස්තුවට අමතරව පොල් ගෙන යති.මොහු ගස් නැග ගෙඩි කඩන විට මා ඔහුත් සමග කතාබහ කරන්නට පුරුදුවී සිටියෙමි.අධ්‍යාපනයක්ද ලබා නොසිටි මොහු ගේ සමාජ දැනුමද අල්ප බව මට අවබෝධ විය.මේ පුද්ගලයා පසුගියදා මලේය. ඔහු ට කිසියම් රෝගී තත්වයක් ඇතිවූ පසු අප ප්‍රදේශයේ රෝහලට ඇතුලත් කරනු ලැබීය.පොඩ්ඩක් හෝ ඔලුව උස්සාගත් කෙනෙක් එම රෝහලට ඇතුලු නොවෙයි. කිලෝමීටර් 80 ක් දුර ගෙවා රාගම හෝ වැලිසරගෙන යති. අපගේ ප්‍රදේශයේ රෝහලේ මෝචරිවල ඉඩ මදි නිසා හොදටම අමාරුවූ ලෙඩ්ඩු දිස්ත්‍රික් රෝහලට යවති.

අපේ ගමේ එක් වයසක කාන්තාවක් මැරෙන බවට සහතික කල පසු ඥාතීහු ඇයව වැලිසර ගෙන ගියහ. ඇයි ටිකට් කපන්නෙ ගෙදර ගෙන ගියාට වැඩක් නෑ අද හෙටම ගෙනියන්න පුලුවන් නෙ (මැරිල ) කියා කීවත් බලෙන් ටිකට් කපාගෙන වැලිසර ගෙන ගොස් දැන් එම රෝගියා සුවපත් වී ඇත.  අර බැලගෙඩිකඩන්නාට එවැනි අවබෝධයක් හෝ හැකියාවක් නොවූයෙන් ප්‍රාදේශීය රෝහලේම සිට අසාධ්‍ය වූ පසු දිස්ත්‍රික් රෝහල ගෙන ගොස් මිනිය ගෙදර ගෙනාවේය.


බැලගෙඩි කඩන්නන් , නුපුහුනු කුලී ශ්‍රමිකයන් වැනි අය අඩු අධ්‍යාපනයක් සහ අඩු මූල්‍ය කලමනාකරනයක් සහිතව ජීවත් වෙති. සමාජ සම්බන්ධතාද අවමය.ඒ නිසා මේ සමාජයේ ඔවුන්ගේ පැවැත්ම තන අග පිනි බිදු මෙනි.

අපට සිදුවූ  අසාධාරනයක් ගැන මා බ්ලොග් සටහනක් තැබීමි.මෙය තබන ලද්දේ වෛද්‍යවරුන් නිතර එන්නේයැයි මා සිතූ බ්ලොග් අඩවියකය.එමගින් යම් බලපෑමක් කලහැකියයි සිතුවෙමි.අපේ ගෙදර අය කීවේ පත්තරේ දමමු කියාය.එහෙත් ඊට වඩා මෙය සාර්ථක යැයි සිතමි. මෙය කියවා එක් වෛද්‍යවරයෙක් හෝ පාඩමක් ඉගෙන ගන්නේ නම් සතුටකි. එපමනකි.


 එම බ්ලොග් අඩවිය හිමි වෛද්‍යතුමා මේ ගැන හොරාගෙ අම්මගෙන් පේන ඇසීම නරකදැයි මගෙන් විමසා තිබිනි. අපට සිදුවුනේ සුළු දෙයකි. අප එය පෞද්ගලික රෝහලකට ගොස් විසදා ගත්තෙමු. වෛද්‍යවරු කරන්නෙ මෙහෙම වැරදි නොවේ. මීට වඩා බොහෝ බරපතල වැරදි කරති. එහෙත් මේ දක්වා වෛද්‍ය සභාව ගත් පියවරක් නැත.  එකම එක වෛද්‍යවරයෙකුට දැඩි පියවරක් ගෙන ඇති අතර ඒ 1950 ගනන්වලය. අපට සිදුවුනේ සුළු දෙයක් නිසාත් කෙනෙක් අපහසුතාවයට පත් කිරීමට අවශ්‍ය නැති නිසාත් පැමිනිලි කිරීමේ අවශ්‍යතාවයක් නැත. මීට වඩා බරපතල දෙයක් වුනත් නිස්ඵල දේවල් නොකරමු.

අසාධාරනයට එරෙහිව කතා කිරීම නුවනට හුරු නැත. කල යුතු හොදම දෙය සුළු සුළු අයුක්තීන් ඉවසීමයි. නැත්නම් අන්තිමට සාපේක්ෂව දුර්වලයා වැරදිකරුවේ. උදාහරනයකට පොලීසියේ ක්‍රියාමාර්ග ප්‍රශ්න කිරීමට සිවිල් ජනතාවට අයිතියක් ඇතිබවත් කවර නීතියක් යටතේද කියා විමසිය හැකි බවත් පොත් පෙරලමින් වගන්ති ගෙනහැරදක්වමින් පන්ඩිතයන් කීවත් ඒවා ප්‍රායෝගිකව කරන්නට ගියොත් සිදුවන්නෙ මැරුම් කන්නටය. ඊට එරෙහි වුනොත් අයුතු ජනරාශියක් වෙයි.කුඩු පැකට් එකක් හෝ ග්‍රෙනේඩ් එකක් දමා ඇප නැතිව හිරේ යන්න සිදුවේ. එනිසා කල යුතු හොදම දෙය අයුක්තිය ඉවසීමය.

සටන් ක්‍රම පන්තියකට ගිය මුල් දින මාස්ටර් කී දෙය මට මතකය. ඉගෙන ගෙන අවසන් වන තුරු කා එක්කවත් ගහගන්න යන්න එපා. ඉගෙන ගත්තට පස්සෙ කිසිම කෙනෙක් ඔයගොල්ලො එක්ක ගහගන්න එන්නෙ නෑ කියාය.මෙය රන් වටින කියමනකි. අප හැකිතාක් ධනවත් හා බලවත් විය යුතුය.එවිට කරදර අපට කරදර කරන්නට නො එයි. එසේ ධනය හා බලය රැස් කරගන්නා තුරු කටපියාගෙන අයුක්තිය ඉවසිය යුතුය. කරන්නට දෙයක් නැත. මේ නල්ලමලේ අම්මටසිරි ලංකාවය.


අපේ සමාජයේ නිරුපද්‍රිතව ජීවත්වීමට ධනය ,බලය ,කීර්තිය රැස්කරගත යුතුය.බැලගෙඩි කඩන්නන් වැනි අය ජීවත්වන්නේ ඉතා අනාරක්ෂිත පසුබිමකය. ධනය ,බලය  තිබෙනවානම් වරදක් කලත් සුරක්ෂිතය.රෝයල් කොල්ලන්ගෙ සිද්ධිය බලන්න. එහිදී දෙදෙනෙක් අත් අඩංගුවටවත් නොගැනුනි.ඔවුන් සුපිරිම දෙදෙනෙක් බැවිනි. එකෙක් ඇමති පුතෙක් ලු. අනෙක් සිසුවාගේ ගැන කියන්නට මාධ්‍ය පවා බියපත් ව සිටියහ. (වික්ටර් අයිවන් හා ලංකා ඊ නිව්ස් ගැන මට ඇත්තේ අපමන බැතියකි.)  අත් අඩංගුවට ගත් දෙවන පෙල ප්‍රභූන් වෙනුවෙන් විදුහල්පතිවරියන් පෙනී සිටියහ. වෙන ප්‍රභූ ඉස්කෝලෙක කොල්ලන් මෙහෙම තාප්පෙන් පැන්නානම් ලේසි වෙන්නේ නැත.උන් ගෙන්වා ගත් බව කියන්නට කෙනෙක් ඉදිරිපත් වන්නේ නැත.ගමේ ඉස්කෝලෙක කොල්ලන් මෙහෙම ආවානම් පොලීසියෙන් ඇටකටු කුඩුකරනු ලැබේ. ධනය ,බලය හමුවේ ජීවන තත්වය මොන තරම් සුන්දරවන්නේදැ‍යි බලන්න.

කුලියාපිටි දරුවාගේ සිද්ධියෙන් පසු සයිබරයේ ආන්දෝලනයට ලක්වූ තවත් සිදුවීමක් නම්  දවසේ වැරැද්ද වීඩියෝවයි. මෙය නම් මටද කලෙක සිට පැවති ගැටළුවකි. මාධ්‍යවේදීන්ට මෙසේ ත්‍රස්තවාදීන් ලෙස හැසිරිය හැකිද. ඔවුන් විටෙක පොලීසියේ රාජකාරිය කරති. තව විටෙක නඩු අසති. සේයා සිද්ධියේදී මුන් හැසිරුන කුජීත ආකාරය බලන්න.
නමුත් මෙම වීඩියෝවට එරෙවිට සමාජ ජාල වල දැඩි විරෝධයක් එල්ල විය. ගාල්තැන්නෙ කපුවගෙ දවසේ වැරැද්ද සොයන්නෙ නැති ගූ වාහිනිය ට්‍රැෆික් කේස් පවා මහමෙරක් කරගෙන රටටම පෙන්වති. මෙසේ කාගේවත් පුද්ගලිකත්වය විනාශකිරීමට මේ පැපරාසියන්ගෙ අයිතිය කුමක්ද. එම වීඩියෝවෙදි අදාල පුද්ගලයාද නිර්භයව හැසිරී තිබිනි.

ධනය හා බලය නැති අසරනයන් මාධ්‍ය වල බයිට්ය. නමුත් අද සමාජ ජාල ප්‍රබල වී හඩක් නැගිය නොහැකි අසරනයෝ කොමෙන්ට් කරති.එය හමුවේ මුන් අඩියක් පස්සට ගැනීමත් සතුටකි.සේයාගේ ඝාතකයන් ගැන නඩු තීන්දුවටත් පෙර සිටම තීන්දු දෙමින් ( අහිංසකයන් කීපදෙනෙක් මරනයේ දොරටුවටම දක්කමින්) සිංහ සෙයියාවෙන් කතාකල මුන් තාජුදීන් ගේ බීප් බීප් ඝාතකයන් ගැනත් මෙහෙමම රූපරාමු දමමින් කතාකරනවාද.එතකොට බීප් බීප් ය.

Wednesday, March 16, 2016

නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවයක් එපා




මේ මගේ පෞද්ගලික අත්දැකීමකි. මගේ පියා රාගම රෝහලට ඇතුලත් කලේ කිට්ටුම රෝහලේ නිසි ප්‍රතිකාරයක් නොකෙරන නිසාය.රාගම රෝහලේ තත්වය සාපේක්ෂව හොදය. එක පෝලිමක ගොස් අවසානයේ යලි වෙනත් පෝලිමකට හරවා යැවීම .යලි ආපසු එවීම ,ලියකියවිලි කාර්ය මන්ඩලය විසින් නැතිකර ඒවා මුල සිට සොයාගන්නා ලෙස දැණ්වීම,ටිකට් කපන්නට රෑවනතුරු සිටීමට සිදුවීම වැනි රෝහල්වල සාමාන්‍යයෙන් දුප්පතුන්ට දෙන දඩුවම් හැරුන විට ලොකු කරදරයක් නොවීය.එහෙත් එක්තරා පරීක්ෂනයකින් පසු cardio thoracic surgeon කෙනෙක් හමුවීම සදහා මහරෝහලට යන ලෙස දන්වන ලදී.

මහ රෝහලේදී හමුවිය යුතු cardio thoracic surgeon ගැන සදහනක් නැති බව පවසා රස්තියාදු කිරීමෙන් පසු එක් වෛද්‍යවරියකට යොමුකරන ලදී. ඇය ආවේ ආවේශ වුනා සේය. වාර්තාව අතට ගෙන හෘද රෝගියා ඉදිරියේම මෙයා නම් සර්ජරි එකේදි මැරෙනව.කැමතිනම් පොරොත්තු ලේඛනයට දාන්නම් අවුරුදු 3 ක් යනව.නමුත් වෙනත් ප්‍රතිකර්මයක් තියනව ඒකට ලක්ෂ 12 ක් යනව කියා කීවාය.ඇය එය කියා ඇත්තේද ම්ලේච්ඡ ආකාරයෙනි.( දරුනු පිලිකා වැනි රෝගවලදී වෛද්‍යවරු එය කියන ශිෂ්ට ආකාරය මා අසා ඇත ).ලක්ෂ 12 ක් හොයාගන්න ඕන නෑ. මැරෙන එක කවදත් මරෙනවනෙ කියා මගේ පියා පැවසීය.

අප ගැන අනුකම්පා කල එක් අයෙක් අප පසුපස ඇවිත් අහවල් ඩොක්ටර් හමුවෙන්න යන්න අහවල් ප්‍රයිවෙට් තැනට එනව කියා කීවේය. අප එම පෞද්ගලික රෝහලට ගොස් එම වෛද්‍යවරයා හමුවූ පසු ඔහු මෙය පරීක්ෂා කර සර්ජරි එකක් අවශ්‍ය නැති බව කියා ඇත.අර පරට්ටි තම මතය ප්‍රකාශකලේ රිපෝට් එක බලන්නෙත් නැතිවද කියා සිතේ.

පෞද්ගලික රෝහල්වල තත්වය සතුටුදායකය. කාර්යමන්ඩල ආචාරශීලීය. ඔවුන්ගෙන් වරදක් වෙනවා තබා අපෙන් අතපසුවීමක් සිදුවුනත් කාරුනිකව ඉටුකර දෙයි.රාගමදී ඔවුන් අතින් ලියකිලිවිලි නැතිකර අපට ඒවා සොයාගන්න සිදුවීමත් ටිකට් කපන්නට රෑවනතුරු ටිකට් කපන එකෙක් සොයමින් සිටින්නට සිදුවුන සැටිත් සිහිවිය.පෞද්ගලික රෝහල්වල දොස්තරලා සමග කතා කරන්නට පුලුවන්ය. ඔවුහුද අපට සවන් දෙයි.

(රාගම රෝහලේ වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර උපරිමව සිදුවූ බව එම රෝහලේ වෛද්‍යවරුන්ට ගරුකිරීමක් ලෙස ලියමි. ප්‍රශ්නය තිබුනේ පරිපාලනයේය.)

පෞද්ගලික රෝහලට එන අය දෙස මම විමසිලිමත්ව බැලුවෙමි. ඔවුහු ධනපතියන් නොවේ.රජයේ රෝහල්වල සිදුවන අකටයුතුකම් නිසා පෞද්ගලික රෝහල්වලට එති.

මගේ නම් මතය සෞඛ්‍ය සේවය පෞද්ගලිකකරනය කල යුතු බවයි. එවිට රජයේ රෝහල්වල ඇති බමුනු ධූරාවලිය වෙනුවට රෝගියා කේන්ද්‍ර කරගත් සේවයක් ඇතිවනු ඇත. පෞද්ගලික රෝහල්වල ඇත්තේ රෝගියා (සල්ලි ) කේන්ද්‍රකරගත් ක්‍රමයකි. එහි රෝහල් සේවකයන් යනු සේවා සපයන්නන් පමනි.ඔවුහු සේවා උපරිමව සපයති.අප මුදල් ගෙවමු.

රජයේ රෝහල්වල තදබදය මෙයට එක් හේතුවක් විය හැක.නමුත් රිපෝට් එකවත් හරියට නොකියවා මතය ප්‍රකාශකරන විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් ?

අපි පොඩ්ඩක් හෝ ඔලුව උස්සගෙන ඉන්න නිසා අර පරට්ටි කී මුදල සොයාගැනීමත් ගේමක් නොවේ. නමුත් අවුරුදු 3 ක් පොරොත්තු ලේඛනයේ සිටියානම් ?

කෙනෙක් මෙසේ කීමට ඉඩ ඇත. එහෙම කියන්න එපා. දුප්පත් අයට නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවයෙන් අපමන සේවයක් සැලසෙනවා කියා. කෙහෙල්මල. අපේ ගමේ ගස් බඩගා පොල් කඩන කෙනා රෝගී විය. ඔහුට නිසි ප්‍රතිකාරයක් නොලැබුනි.මියගියේය.

මේ රටේ පුරවැසියන්ට පෞද්ගලික රෝහල්වලින් ප්‍රතිකාර ගැනීමට සෞඛ්‍ය රක්ෂන ක්‍රමයක් හදුන්වාදිය යුතුය.රජයේ රෝහල හදිසි අනතුරු වැනි විශේෂ අවස්ථා සදහා සීමා වෙනවානම් හොදය.

සමාජවාදී සුබසාධන ක්‍රමවල තිබෙන සියලු දුර්ගුන සෞඛ්‍ය සේවයටද අදාලය.නිසි අයිතිකාරයෙක් නැතිතැන අයිතිකාරයන් වැහි වැහැලාය.උන් එහි ලොක්කෝය. ඇටෙන්ඩන් පවා උත්තමයෙකි.සමහරු වැඩ නොකර පඩිගනිති.සමහරු කාක්කෝය.පෞද්ගලික අංශයේ මුදලට සේවය සැලසේ. අවශ්‍ය එය නේද.සමූපකාරයේ තිබූ අකාර්යක්ෂමතාවය දූෂනය ,ඥාති සංග්‍රහය,අයිතිකාරයන් සිටීම වැනි සියලු දුර්ගුන රෝහලේද ඇත.

Monday, March 14, 2016

බෞද්ධ ලෝකයේ මහා පොදු සාධකය

මම සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය නියෝජනය කරන්නෙක් නොවෙමි. ඊට හේතු වෙනම කතාකල යුතුව ඇත. මේ ටිකකට පෙරත් භික්ෂු නාඩගමක් විවේචනය කර අත ගත්තා පමනය. එහෙත් අප සමාජයේ ඇති එක්තරා අයුක්තියක් ගැන කතා කිරීමට එය බාධාවක් නොවේ.

ට්‍රාන්සිල්වේනියා බ්ලොග් එකේ දිසානායක නුවන් ගේ කොමෙන්ට් එකක් මෙහි පලකරමි.


###හැබැයි ඌම වැරද්දක් කලොත් මුලින්ම එළියට එන්නේ "සිංහල බහුද්ධ කම"...
ඔන්න කනෝ පිනුම් කිව්වලු...###

අැත්තටම ලොකු පුතේ මෙන්න මේ දේ තමයි සිංහලයටල බෞද්ධයට මඩ ගහන්න, ගරහන්න ලස්සනටම යොදාගන්නෙ.
හොදක් කරාම උන් ඌ වෙනව. නරකක් කලාම ඌ උන් වෙනව. ්‍
අනිවාරයෙන්ම මේ පුද්ගලයා සහ මේ අදහස් දරන පුද්ගලයින් හෙලාදැකිය යුතුමයි, ඒ වගේම අන්තගාමී මත දරන්නන්ද හෙලාදැකිය යුතුයි. ප්‍රශ්ණය එයට අවශ්්‍ය විදියට හසුරුවාගැනීමට අප අපොහොසත් වීමයි...

ඇත්තටම ලොකුපුතේ මේ තමයි පිනුම් :)

පුද්ගලයන් කරන වැරදිවලට සමූහයට දොස් නැගීම වැරදි බව මා මුලින්ම දුටුවේ දලයිලාමාගේ කතාවකිනි.

සේයාගේ සිදුවීම වැනි දේවල් වල හත්පොලේ ගා ගත් මාධ්‍ය මේ සිදුවීමද මාකට් කලේය.මෙහිදී මෙම දරුවාට බරපතල අයුක්තියක් සිදුවූ බව කීම අවශ්‍ය නැත. එහෙත් මෙහි දෙපැත්තක් තිබේ. මේ පවුල චාටර් පවුලක් බව කියති. එසේම මෙම ගම ද කුලියපිටියේ චාටර් ගමකි.

කෙසේ හෝ මෙවැන්නක් සිදුවුනොත් ලංකාවේ ඕනෑම ගමක තත්වය කුලියාපිටියේ බෝ හන්දියට වඩා වෙනස් නොවේ. සමහර ගම්වල මෙම මව සහ දරුවා ට ඇඩ්‍රස් නැති මරනයක් හිමිවීමටද ඉඩ තිබිනි.කුලියාපිටිය යනු ප්‍රචන්ඩත්වයට නම් දැරූ ගමක් නොවේ. එවැනි ප්‍රදේශ ලංකාවේ තිබෙන බව ඔබත් මමත් දනිමු.ප්‍රචන්ඩත්වයට බර මෙන්ම අපරාධ බහුල ,පාතාලය විසින් පාලනය කරන මැතිවරන කොට්ටාස මේ රටේ තිබේ.(කරුනාකර පොලිස් වාර්තා පරීක්ෂා කරන්න ).

මේ සියල්ලෝම කුලියාපිටිය කුරුසයේ තබා ඇන ගැසූහ. එය කමක් නෑ කියමු. ඒ සමගම සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියද කුරුසියේ තබා ඇණ ගැසීමට උත්සාහ කරති.

සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියේ මහා පොදු සාධකය කුලියාපිටියේ බෝ හන්දිය ගම්මානය බව දැන් අප දනිමු.ගමක් ලෙස බෝ හන්දියයි. පුද්ගලයෙක් ලෙස ගතහොත් නිමල් රංජිත්ය.

Sunday, March 13, 2016

ඇත්තට එහෙම වෙනවනම්

පහුගිය ටිකේ බ්ලොග් එක පැත්තෙ කරක් ගහන්න බැරිවුනත් ඉදහිට බ්ලොග් කියෙව්වෙමි.මාතලන්ගෙ බ්ලොග් එකේ තිබූ අපූරු අදහසකින්ම ලිපිය ආරම්භ කරමි. ගිහියන්ට තිබෙන නඩුහබවලින් බේරෙන්නට සිවුරක් පොරවගන්න එක හොද බවය. නඩුහබ පමනක් නොව වෙනත් බොහෝ ප්‍රශ්න වලින් බේරෙන්නට සිවුර පොරව ගැනීම හොද බව මටද අවබෝධ වූ කරුනකි.


වැඩවසම් යුගයේ උපන්නානම් පනබේරාගැනීම සදහා මා නම් කරන්නෙ සිවුරක් පොරවගැනීමයි. මා අවුරුදු 20 න් සිවුරක් කරට දාගත්තා නම් සමහර විට අද රාජකීය පන්ඩිත නායක හාමුදුරු කෙනෙකි.


එහෙත්කුඩා කාලයේදී පැවිදිවීම නම් එතරම් මිහිරි නැත. එය වෙනම මාතෘකාවක් නිසා ඒ පැත්තට නොයමි.
සිදුවිය යුත්තේ සිරිධම්ම ක්‍රමයට පැවිදිවීමයි. විද්‍යාවේදී උපාධිය හදාරන අතරතුර බුදුදහමේ සත්‍යතාව අවබෝධවී පැවිදිවුනා යැයි කීවානම් ගොඩේගොඩය. කුඩා සාමනේර අවධියේ විදීමට සිදුවන ලිංගික හිංසා ,වැඩවසම්  සංඝ සංස්ථා පීඩන ඔය මොකුත් නැත.
අප නිකමට සිතමු දැණටත් අනුගාමිකයන් සිටින මාතලන් ( උපාසකම්මලට සුදු රහතන් වහන්සෙ නමක්),රසික (උපාසකම්මලට ශාන්ත ,කන්නාඩි දමාගත් පසේබුදු කෙනෙක් වගෙ රහතන් වහන්සෙ නමක්) හා පැරා (මහා කාශ්‍යප වැනි ඇසිල්ලකින් තුන් කල් දක්නා රහතන්වහන්සෙ නමක්) යන දක්ෂ බ්ලොග්කරුවන් පැවිදිවුනානම්.දැසි දසුන්, රන් කහවනු කෙල කෝටිගනන්,අලි ඇතුන්, අසුන් සහිත චතුරංගනී සේනාවන්, සුරූපියන් සිය දහස් ගනන් සිටින අන්තහ්පුර,සියල්ල පරයන මහා මුග්ධ ජනසේනාවක්  සහිත පට්ට මුදලාලිලා වෙන්නට තිබුනි.බ්ලොග් ලියන්නට ගොස් බුදුදහමේ සත්‍යතාව අවබෝධවූ බව කියන්නට පුලුවන.මාතලන්ගේ ශාරීරික යෝග්‍යතාවය අනුව ඔහු මහා පින්වන්ත නායක මුදලාලි කෙනෙක් වීමට බැරි නැත.මාතලන්ගේ මුහුන දකින උපාසකම්මලා අනේ අර සාදු අච්චර සුදු රහත් වෙලා නිසා නේද අනෙ අම්මෝ කියා පොලවෙ පස් කනු ඇත. රසිකගේ මුහුනද යතිවරයෙකුටම ඔබින්නකි. පැරා ත්‍රිපිටක අටුවා ටීකා ගෙන දානයේ අනුහස් ගැන බන කියන හැටි අහන්න අපූරුය. එහෙත් මේ මහත්වරුන් සිය ජීවිකාව පිනිස මෙවන් නීච වෘත්තියක් තෝරානොගැනීම ගැන ස්තුතිවන්ත වනු ඇත.


නව විපක්ෂයක්
පැර නව  විපක්ෂයක ආගමනයක ගැන අදහසක් දක්වයි. ඔහු කියන්නාක් මෙන් මහින්ද පසුපස යන ජනතාව ඔහු කලා යැ‍යි කියන සොරකම් විශ්වාස නොකරති .වරද මෙරට දේශපාලන සංස්කෘතියේය.ප්‍රේමදාස කල නරක එජාප පාක්ෂිකයා විශ්වාස නොකල අතර ඔහුගේ හොද විරුද්ධ පාක්ෂිකයා විශ්වාස නොකලේය.
ඇත්තටම 2020 වනවිට දේශපාලන ලෝකය කෙබදු වේද. තව අවුරුදු හතරක් යනතුරු පෙරලීමට බැරි මේ ආන්ඩුව යටතේ සියලු කට්ට ඒකාබද්ධ විපක්ෂය කන අතර 2020 වන විට මහින්ද නායකයෙකුට වඩා අනුශාසකයෙකුගේ මටම දක්ව අපල්ලම් බසිනු ඇථි බවත් වෙනත් නායකත්වයක් මතුවීමට ඉඩ ඇති බවත් සිතිය හැක.
හොරාකෑවානම් ඒ සියලු මුදල් අයකරගත යුතුබවට සැකයක් නැත. එහෙත් එය සිදුවේද යන්න සැකයකි. මහින්දගේ සංවර්ධන වැඩවලින් වැඩක් වී නැති බවනම් පොඩි ලමයෙක් වුනත් දන්න දෙයකි. මහින්ද යුගයේ සිදුවුනේ හොරකමටත් වඩා නාස්තියකි.
රජයද පෙරතරම් ජනප්‍රිය නැතිබවද කිව යුතුය. අනේ මන්දාය.


ලෝක යුද්ධය


සේරටම හපන් මේ උතුරු කොරියාවෙ ජනාදිපති කොළු ගැටයාගේ පුරසාරම්ය. හහනව කියකිය ඉන්නෙ නැතිව ගහපියකො කියා කෑ ගසා කීමට සිතේ. ඇත්තටම උතුරු කොරියාවට ඇමරිකාව සමග කරන සටනක් ගැන හිතන්නටවත් බැරිය. හැමදාම බොරු සද්දෙ දමා කප්පමට හාල් ටිකක් ගෙන උතූරු කොරියන් කාරයන්ගෙ බඩගින්න නිවීම මෙම සෙල්ලමය. එහෙත් කිම් ජොන් උන් කියවිය යුතු ලිපියක් අද  පලවී තිබේ.


රා බීපු මීයා මෙන් මුගේ වාචාල කතා ඉවසිය නොහැකිව අන්කල් සෑම් එහෙනම් වර ගේමට කියා සරම කරට ගත්තොත් මූට කට උත්තර නැත.
 කොන්ඩ රතු එකා වසයි ජනපති කොළුවෝ
කොල්ලන්ටත් වඩා ටෙස්ටස්ටරෝන් තියන කෙල්ල මග එනවෝ